Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009
Κορυδαλλός, δημοτική αστυνομία.
...Δεν είμαστε από κείνες τις ενώσεις που διαμορφώνονται πέντε-έξι μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές και στήνουν κάποιο πρόγραμμα (συνήθως αντίγραφο) τρέχοντας να προλάβουν τελευταία στιγμή στα τυπογραφεία. Δεν είμαστε παράταξη στελεχών και υποψηφίων. Είμαστε παράταξη εθελοντών πολιτών που αναλαμβάνουν ρόλο.
Έχουμε προγραμματικές αρχές και κατευθύνσεις, έχουμε προσωπική ιστορία και κοινωνική διαδρομή, έχουμε ήδη συσπειρώσει γύρω μας πολλούς ανθρώπους με αυτοδιοικητική εμπειρία και ιστορία.
Το προγράμμά μας βασίζεται:
Στην ιδέα ότι οι πόλεις «γερνάνε». Και αυτή, η γήρανση είναι το σημαντικότερο πρόβλημα των πόλεων. Πως θα αντιμετωπίσουν τον κορεσμό, την κόπωση, τις σύγχρονες ασθένειες της κακής δόμησης, της κακής κυκλοφορίας, της κακής ισορροπίας με το περιβάλλον, της αλόγιστης παραγωγής σκουπιδιών, της έλλειψης χώρων ποιότητας και ψυχαγωγίας;
Και ακόμη: της γήρανσης των ηγεσιών στην πρακτική και τη φιλοσοφία και το κατέβασμα του πήχη στα επίπεδα του συμβιβασμού;
Η μεγάλη διαφορά ποιότητας, που ελπίζουμε να διαθέτει το τελικό μας πρόγραμμα από άλλες διαφορετικές ή σημαντικές αλλά ελλιπείς προσπάθειες του παρελθόντος, είναι ότι
Θα τολμήσουμε εκ νέου απόπειρα προσέγγισης για κάθε πλευρά της ζωής της πόλης. Από θέση ώριμης σκέψης και κρίσης, αλλά εφηβικής ορμής και οράματος.
Χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς λογική συναλλαγής και πολιτικού κόστους. Ανεβάζοντας τον πήχη της αντιπαράθεσης ιδεών και προτάσεων. Στο ψηλότερο σημείο.
· Στην ιεράρχηση στόχων με τις ακόλουθες προτεραιότητες:
v Το π ε ρ ι β ά λ λ ο ν, το π ε ρ ι β ά λ λ ο ν, το π ε ρ ι β ά λ λ ο ν.
Για το οποίο εμείς θα δουλέψουμε με πρόγραμμα και δράσεις, όχι με συνθήματα και ρετουσαρίσματα.
v Η ε κ π α ί δ ε υ σ η:
H σχέση της εκπαίδευσης με την αυτοδιοίκηση, δεν υφίσταται απλώς για να καλύπτει πέντε- δέκα σειρές στο απολογιστικό φύλλο της απερχόμενης Δημοτικής Αρχής. Η γνώση αποτελεί αυτοσκοπό. Δεν νοείται σχέση με το σχολείο ως χώρου προνομιακού για τη συλλογή εύκολων ψήφων από αυτοδιοικητικούς παράγοντες. Σχολεία, χωρίς τείχη, ανοιχτά στην κοινωνία, δεμένα με τις παραγωγικές ανάγκες και τη ζωή της πόλης, σύγχρονα και ευχάριστα για τους μαθητές τους, δημιουργικά για τους δασκάλους, κύτταρα της γνώσης της δημοκρατίας και της εξέλιξης.
Προτεραιότητα στις ν έ ε ς τ ε χ ν ο λ ο γ ί ε ς - ε κ σ υ γ χ ρ ο ν ι σ μ ό ς π α ν τ ο ύ.
Δεν θα παράγουμε μαγικά π ο λ ι τ ι σ μ ό. Οι απόπειρές μας όμως πρέπει να φύγουν από την προχειρότητα, την φροντίδα της βιτρίνας και της δυνατότητας ποσοτικής απογραφής και να κινηθούν επιτέλους στη λογική της αληθινής προσπάθειας για παιδεία και πολιτισμό.
v Δ ι α φ ά ν ε ι α π α ν τ ο ύ, κοινωνικός έλεγχος, κοινωνική πρωτοβουλία, αλληλεγγύη, αυτοδιαχείριση των προβλημάτων.
Ναι στη διαβούλευση με όλους τους ενδιαφερόμενους, γιατί η αυτοδιοικητική πράξη θέλει συναίνεση. Όχι στη διαπραγμάτευση και στον συμβιβασμό. Με κανένα ειδικό οικονομικό συμφέρον, οικονομικό ή πολιτικό παράγοντα.
v Αξιοκρατία, α ξ ι ο κ ρ α τ ί α π α ν τ ο ύ.
v Ν έ α η θ ι κ ή στην καθημερινή ζωή.
Σταματούν αμέσως, μέτριοι να διαχειρίζονται κρίσιμα θέματα. Άμεση απαλλαγή των εργαζομένων του Δήμου από άτυπες- ισχυρές πιέσεις παραγόντων, να ταυτίζονται με την άποψη της εκάστοτε εξουσίας. Οι υπάλληλοι και γενικά το ανθρώπινο δυναμικό της αυτοδιοίκησης, πρέπει να σκέπτεται να δρα και να εκφράζεται ελεύθερα και να αξιολογείται δίκαια και αξιοκρατικά. Αυτό, δεν τίθεται μόνο ως στοιχείο δημοκρατικής ευαισθησίας και αντίληψης για εργασιακά θέματα ή αισθήματος δικαίου. Είναι ταυτόχρονα, μια από τις βασικές προϋποθέσεις για τη νέα εποχή στην παραγωγικότητα - αποτελεσματικότητα και ποιοτική αναβάθμιση των υπηρεσιών. Αέρας αξιοκρατίας θα φυσήξει δυνατά, ξεκινώντας από τις κορυφές της Διοίκησης και φτάνοντας μέχρι την κάθε εργάτρια στον τελευταίο οργανισμό, τον κάθε γυμναστή των παιδιών μας στην άθληση και ακόμα, τον κάθε προμηθευτή, τον κάθε συμβαλλόμενο ή συνεργάτη.
Για να το πούμε χοντρά, η δική μας παρουσία στα πράγματα, σημαίνει: αν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν, α ς α ρ χ ί σ ο υ ν α π ό σ ή μ ε ρ α δ ο υ λ ε ι ά. Και αν υπάρχουν άλλοι που περιμένουν εξέλιξη χωρίς προσφορά, ας αρχίσουν από τώρα να α λ λ ά ζ ο υ ν. Και αντίστοιχα, όσοι δουλεύουν θα αξιολογούνται και θα εξελίσσονται. Δίκαια. Ανεξάρτητα από άλλες ιδιαιτερότητες, ή πολιτικές αναγωγές.
Η σειρά και η ποιότητα του σχολείου, του βρεφονηπιακού σταθμού, της αναπηρικής θέσης, του εισιτηρίου για το θέαμα και – κυρίως - η συμμετοχή σε εργασία για εμάς ή για τα παιδιά μας, είναι δικαιώματά μας και όχι μικροεξυπηρετήσεις που «μεγαλόπρεπα» μας μοιράζει η εκάστοτε εξουσία.
v Η αυτοδιοίκηση δεν αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση και το κράτος. Η αυτοδιοίκηση όμως, δεν αποτελεί προέκταση του κράτους. Διεκδικεί, δημιουργεί πολιτικές και δεν αποτελεί απλώς διεκπεραιωτή της κεντρικής διοίκησης. Και όπου χρειάζεται, συσπειρώνει, αντί να εκτονώνει, τις απαιτήσεις του λαού και της νεολαίας. Σε αυτό το πλαίσιο, με συμμετοχή και ανοιχτή - δημοκρατική απόφαση, θα τοποθετηθούμε έγκαιρα στο κρίσιμο θέμα του ενδεχόμενου ενός επόμενου «Καποδίστρια» (που αυτή τη φορά θα αφορά και τους Δήμους της περιοχής μας), για το οποίο όλοι ψιθυρίζουν, αλλά κανείς δεν μιλά και δεν ενημερώνει.
v Σ υ μ μ ε τ ο χ ή, δ η μ ο κ ρ α τ ι κ ό ς π ρ ο γ ρ α μ μ α τ ι σ μ ό ς, δημοκρατική λήψη αποφάσεων.
Όλοι, δημοτικές παρατάξεις, πολιτικά κόμματα, βουλευτές και παράγοντες, μιλούν με κάθε ευκαιρία, για την πίστη τους στα δημοψηφίσματα ως σημαντικού εργαλείου άμεσης συμμετοχής. Αλλά, κρίνονται μικρές και μεγάλες αποφάσεις, χρηματοδοτήσεις, περιβαλλοντικές και αναπτυξιακές επιλογές… Και ένα δημοψήφισμα δεν είδαμε.
Ο Δήμος, είναι σπίτι του λαού. Αλαζονικές, παραγοντίστικες συμπεριφορές, συμπεριφορές δημιουργίας «αυλικών» και λειτουργίας σαλονιών, είναι αντίθετες προς τη φύση και το περιεχόμενο της αυτοδιοίκησης.
v Όλη η σύνθεση του προγράμματος, παρακολουθεί και εντάσσεται σε μια κυρίαρχη επιλογή: Η πόλη πρώτα από όλους, ανήκει στην νέα γενιά.
Παρατάξεις, με υποτιθέμενα προγράμματα πολλά, για την νέα γενιά, πέρασαν από την πόλη. Εμείς, θα καταγραφούμε ως η ομάδα που δεν προτείνει (και) ένα πρόγραμμα για τη νέα γενιά. Προτείνουμε, απλά, ένα πρόγραμμα για όλους.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ.
Καλούμε όλους τους νέους, καλούμε όλους όσους νιώθουν νέοι, καλούμε όλους όσους σκέπτονται τους νέους, ν α τ ο δ η μ ι ο υ ρ γ ή σ ο υ ν. Είναι δική τους υπόθεση.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ.
ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ, γνήσια συμμετοχή ουσιαστική δράση. Δημοκρατική διαδικασία, αμεσότητα, ανακλητότητα, αποτελεσματικότητα...
(1)Απόσπασμα από την διακήρυξη
Έχουμε προγραμματικές αρχές και κατευθύνσεις, έχουμε προσωπική ιστορία και κοινωνική διαδρομή, έχουμε ήδη συσπειρώσει γύρω μας πολλούς ανθρώπους με αυτοδιοικητική εμπειρία και ιστορία.
Το προγράμμά μας βασίζεται:
Στην ιδέα ότι οι πόλεις «γερνάνε». Και αυτή, η γήρανση είναι το σημαντικότερο πρόβλημα των πόλεων. Πως θα αντιμετωπίσουν τον κορεσμό, την κόπωση, τις σύγχρονες ασθένειες της κακής δόμησης, της κακής κυκλοφορίας, της κακής ισορροπίας με το περιβάλλον, της αλόγιστης παραγωγής σκουπιδιών, της έλλειψης χώρων ποιότητας και ψυχαγωγίας;
Και ακόμη: της γήρανσης των ηγεσιών στην πρακτική και τη φιλοσοφία και το κατέβασμα του πήχη στα επίπεδα του συμβιβασμού;
Η μεγάλη διαφορά ποιότητας, που ελπίζουμε να διαθέτει το τελικό μας πρόγραμμα από άλλες διαφορετικές ή σημαντικές αλλά ελλιπείς προσπάθειες του παρελθόντος, είναι ότι
Θα τολμήσουμε εκ νέου απόπειρα προσέγγισης για κάθε πλευρά της ζωής της πόλης. Από θέση ώριμης σκέψης και κρίσης, αλλά εφηβικής ορμής και οράματος.
Χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς λογική συναλλαγής και πολιτικού κόστους. Ανεβάζοντας τον πήχη της αντιπαράθεσης ιδεών και προτάσεων. Στο ψηλότερο σημείο.
· Στην ιεράρχηση στόχων με τις ακόλουθες προτεραιότητες:
v Το π ε ρ ι β ά λ λ ο ν, το π ε ρ ι β ά λ λ ο ν, το π ε ρ ι β ά λ λ ο ν.
Για το οποίο εμείς θα δουλέψουμε με πρόγραμμα και δράσεις, όχι με συνθήματα και ρετουσαρίσματα.
v Η ε κ π α ί δ ε υ σ η:
H σχέση της εκπαίδευσης με την αυτοδιοίκηση, δεν υφίσταται απλώς για να καλύπτει πέντε- δέκα σειρές στο απολογιστικό φύλλο της απερχόμενης Δημοτικής Αρχής. Η γνώση αποτελεί αυτοσκοπό. Δεν νοείται σχέση με το σχολείο ως χώρου προνομιακού για τη συλλογή εύκολων ψήφων από αυτοδιοικητικούς παράγοντες. Σχολεία, χωρίς τείχη, ανοιχτά στην κοινωνία, δεμένα με τις παραγωγικές ανάγκες και τη ζωή της πόλης, σύγχρονα και ευχάριστα για τους μαθητές τους, δημιουργικά για τους δασκάλους, κύτταρα της γνώσης της δημοκρατίας και της εξέλιξης.
Προτεραιότητα στις ν έ ε ς τ ε χ ν ο λ ο γ ί ε ς - ε κ σ υ γ χ ρ ο ν ι σ μ ό ς π α ν τ ο ύ.
Δεν θα παράγουμε μαγικά π ο λ ι τ ι σ μ ό. Οι απόπειρές μας όμως πρέπει να φύγουν από την προχειρότητα, την φροντίδα της βιτρίνας και της δυνατότητας ποσοτικής απογραφής και να κινηθούν επιτέλους στη λογική της αληθινής προσπάθειας για παιδεία και πολιτισμό.
v Δ ι α φ ά ν ε ι α π α ν τ ο ύ, κοινωνικός έλεγχος, κοινωνική πρωτοβουλία, αλληλεγγύη, αυτοδιαχείριση των προβλημάτων.
Ναι στη διαβούλευση με όλους τους ενδιαφερόμενους, γιατί η αυτοδιοικητική πράξη θέλει συναίνεση. Όχι στη διαπραγμάτευση και στον συμβιβασμό. Με κανένα ειδικό οικονομικό συμφέρον, οικονομικό ή πολιτικό παράγοντα.
v Αξιοκρατία, α ξ ι ο κ ρ α τ ί α π α ν τ ο ύ.
v Ν έ α η θ ι κ ή στην καθημερινή ζωή.
Σταματούν αμέσως, μέτριοι να διαχειρίζονται κρίσιμα θέματα. Άμεση απαλλαγή των εργαζομένων του Δήμου από άτυπες- ισχυρές πιέσεις παραγόντων, να ταυτίζονται με την άποψη της εκάστοτε εξουσίας. Οι υπάλληλοι και γενικά το ανθρώπινο δυναμικό της αυτοδιοίκησης, πρέπει να σκέπτεται να δρα και να εκφράζεται ελεύθερα και να αξιολογείται δίκαια και αξιοκρατικά. Αυτό, δεν τίθεται μόνο ως στοιχείο δημοκρατικής ευαισθησίας και αντίληψης για εργασιακά θέματα ή αισθήματος δικαίου. Είναι ταυτόχρονα, μια από τις βασικές προϋποθέσεις για τη νέα εποχή στην παραγωγικότητα - αποτελεσματικότητα και ποιοτική αναβάθμιση των υπηρεσιών. Αέρας αξιοκρατίας θα φυσήξει δυνατά, ξεκινώντας από τις κορυφές της Διοίκησης και φτάνοντας μέχρι την κάθε εργάτρια στον τελευταίο οργανισμό, τον κάθε γυμναστή των παιδιών μας στην άθληση και ακόμα, τον κάθε προμηθευτή, τον κάθε συμβαλλόμενο ή συνεργάτη.
Για να το πούμε χοντρά, η δική μας παρουσία στα πράγματα, σημαίνει: αν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν, α ς α ρ χ ί σ ο υ ν α π ό σ ή μ ε ρ α δ ο υ λ ε ι ά. Και αν υπάρχουν άλλοι που περιμένουν εξέλιξη χωρίς προσφορά, ας αρχίσουν από τώρα να α λ λ ά ζ ο υ ν. Και αντίστοιχα, όσοι δουλεύουν θα αξιολογούνται και θα εξελίσσονται. Δίκαια. Ανεξάρτητα από άλλες ιδιαιτερότητες, ή πολιτικές αναγωγές.
Η σειρά και η ποιότητα του σχολείου, του βρεφονηπιακού σταθμού, της αναπηρικής θέσης, του εισιτηρίου για το θέαμα και – κυρίως - η συμμετοχή σε εργασία για εμάς ή για τα παιδιά μας, είναι δικαιώματά μας και όχι μικροεξυπηρετήσεις που «μεγαλόπρεπα» μας μοιράζει η εκάστοτε εξουσία.
v Η αυτοδιοίκηση δεν αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση και το κράτος. Η αυτοδιοίκηση όμως, δεν αποτελεί προέκταση του κράτους. Διεκδικεί, δημιουργεί πολιτικές και δεν αποτελεί απλώς διεκπεραιωτή της κεντρικής διοίκησης. Και όπου χρειάζεται, συσπειρώνει, αντί να εκτονώνει, τις απαιτήσεις του λαού και της νεολαίας. Σε αυτό το πλαίσιο, με συμμετοχή και ανοιχτή - δημοκρατική απόφαση, θα τοποθετηθούμε έγκαιρα στο κρίσιμο θέμα του ενδεχόμενου ενός επόμενου «Καποδίστρια» (που αυτή τη φορά θα αφορά και τους Δήμους της περιοχής μας), για το οποίο όλοι ψιθυρίζουν, αλλά κανείς δεν μιλά και δεν ενημερώνει.
v Σ υ μ μ ε τ ο χ ή, δ η μ ο κ ρ α τ ι κ ό ς π ρ ο γ ρ α μ μ α τ ι σ μ ό ς, δημοκρατική λήψη αποφάσεων.
Όλοι, δημοτικές παρατάξεις, πολιτικά κόμματα, βουλευτές και παράγοντες, μιλούν με κάθε ευκαιρία, για την πίστη τους στα δημοψηφίσματα ως σημαντικού εργαλείου άμεσης συμμετοχής. Αλλά, κρίνονται μικρές και μεγάλες αποφάσεις, χρηματοδοτήσεις, περιβαλλοντικές και αναπτυξιακές επιλογές… Και ένα δημοψήφισμα δεν είδαμε.
Ο Δήμος, είναι σπίτι του λαού. Αλαζονικές, παραγοντίστικες συμπεριφορές, συμπεριφορές δημιουργίας «αυλικών» και λειτουργίας σαλονιών, είναι αντίθετες προς τη φύση και το περιεχόμενο της αυτοδιοίκησης.
v Όλη η σύνθεση του προγράμματος, παρακολουθεί και εντάσσεται σε μια κυρίαρχη επιλογή: Η πόλη πρώτα από όλους, ανήκει στην νέα γενιά.
Παρατάξεις, με υποτιθέμενα προγράμματα πολλά, για την νέα γενιά, πέρασαν από την πόλη. Εμείς, θα καταγραφούμε ως η ομάδα που δεν προτείνει (και) ένα πρόγραμμα για τη νέα γενιά. Προτείνουμε, απλά, ένα πρόγραμμα για όλους.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ.
Καλούμε όλους τους νέους, καλούμε όλους όσους νιώθουν νέοι, καλούμε όλους όσους σκέπτονται τους νέους, ν α τ ο δ η μ ι ο υ ρ γ ή σ ο υ ν. Είναι δική τους υπόθεση.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ.
ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ, γνήσια συμμετοχή ουσιαστική δράση. Δημοκρατική διαδικασία, αμεσότητα, ανακλητότητα, αποτελεσματικότητα...
(1)Απόσπασμα από την διακήρυξη
Ετικέτες
Εικόνες από τον Κορυδαλλό,
Κορυδαλλός,
σωστικά
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
και πάλι χωρίς πινακίδες;
ΑπάντησηΔιαγραφή